Mocowanie ścięgna dystalnego bicepsa po całkowitym zerwaniu - ocena kliniczna i funkcjonalna

Mocowanie ścięgna dystalnego bicepsa po całkowitym zerwaniu - ocena kliniczna i funkcjonalna

Główny badacz: lek. Anna Wawrzyniak

Czas trwania projektu: 01.04.2021 – 31.03.2024

Cel naukowy projektu: podsumowanie wyników epidemiologicznych, klinicznych i czynnościowych u pacjentów z ponownym założeniem ścięgna dystalnego mięśnia dwugłowego ramienia.

Analiza obejmuje pacjentów operowanych w latach 2009-2017 w Klinice Rehasport i Klinice Traumatologii, Ortopedii i Chirurgii Ręki UM w Poznaniu. Przeanalizowano czynniki epidemiologiczne, wyniki badań klinicznych przed i po ponownym założeniu bicepsa, rodzaj leczenia oraz ocenę pooperacyjną (ang. Mayo Elbow Score).

Uzyskane wyniki: grupa badana liczyła 61 mężczyzn w wieku średnim 42,7 lat. Najczęstszym mechanizmem urazu było podnoszenie, urazy odnoszone były podczas codziennych czynności życiowych i uprawiania sportu. Pacjenci byli leczeni operacyjnie: reinsercja za pomocą kotwicy (30), sam implant typu endobutton (15) i implant typu endobutton i śruba interferencyjna (14). Dwa przypadki wymagały przeszczepu mięśnia dłoniowego długiego (łac. musculus palmaris longus) i jeden rekonstrukcji ścięgna Achillesa. Powikłania zgłoszono w 12 przypadkach (parestezje z gałęzi czuciowej nerwu promieniowego, przeczulica bliznowata i ograniczenie zakresu ruchu). Zdecydowana większość pacjentów miała dobre i doskonałe wyniki w zakresie siły, ROM, funkcji, satysfakcji.